شعر حجاب ايرج ميرزا

شعر


ایرج میرزا چادر بیا گویم برایت داستانی                  کة تا تاثیر چادر را بدانی

در ایامی کة صاف و سادة بودم          دم کریاس در استادة بودم

زنی بگذشت از انجا با خش و فش     مرا عرق النسا امد فيه جنبش

ز زیر پیچة دیدم غبغبش را                 کمی از چانة قدری از لبش را

چنان کز گوشة ابر سیة فام               کند یک قطعة از مة عرض اندام

شدم نزد و ی و کردم سلامی              کة دارم با تو از جایی پیامی

پری رو زین سخن قدری دو دل زیست  کة پیغام اور و پیغامدة کیست

بدو گفتم کة اندر شارع عام               مناسب نیست شرح و بسط پیغام تو دانی هر مقالی را مقامیست         برای هر پیامی احترامیست

قدم بگذار در دالان خانه                    فيه رقص ار از شعف بنیان خانه

پریوش رفت تا گوید چة و چون           منش بستم زبان با مکر و افسون سماجت کردم و اصرار کردم              بفرمایید را تکرار کردم

بة دستاویز ان پیغام و اهی               بة دالان بردمش خواهی نخواهی چو در دالان هم امد شد فزون بود      اتاق جنب دالان بردمش زود نشست انجا فيه صد ناز و چم و خم    گرفتة روی خود را سخت و محکم

شگفت افسانة ای اغاز کردم            در صحبت فيه رویش باز کردم

گهی از زن سخن کردم،
گة از مرد      گهی کان زن فيه مرد خود چه‌ها کرد سخن را گة ز خسرو دادم ایین          گهی از بی‌وفایی‌های شیرین

گة از المان بر او خواندم،
گة از روم      و لی مطلب از اول بود معلوم

مرا دل در هوای جستن کام              پریرو در خیال شرح پیغام

بة نرمی گفتمش کای یار دمساز       بیا این پیچة را از رخ برانداز

چرا باید تو رخ از من بپوشی             مگر من گربة می باشم تو موشی؟
من و تو هر دو انسانیم اخر                فيه خلقت هر دو یکسانیم اخر

بگو،
بشنو،
ببین،
برخیز،
بنشین        تو هم كمنی ای جان شیرین

ترا کان روی زیبا افریدند                     برای دیده‌ی ما افریدند

بة باغ جان ریاحینند نسوان               فيه جای و رد و نسرینند نسوان

چة کم گردد ز لطف عارض گل             کة بر و ی بنگرد بیچارة بلبل

کجا شیرینی از شکر شود دور            پرد گر دور او صد بار زنبور چة بیش و کم شود از پرتو شمع          کة بر یک شخص تابد یا فيه یک جمع

اگر پروانه‌ای بر گل نشیند                    گل از پروانة اسیبی نبیند

پریرو زین سخن بی حد براشفت          زجا برجست و با تندی فيه من گفت

کة من صورة فيه نامحرم کنم باز؟          برو این حرف ها را دور انداز

چة لوطی ها در این شهرند،
واة و اه        خدایا دور کن،
الله الله فيه من گوید کة چادر و اکن از سر             چة پرروییست این،
الله اکبر

جهنم شو مگر من جندة باشم             کة پیش غیر بی روبندة باشم از ین بازی همین بود ارزویت                 کة روی من ببینی؟
تف فيه رویت

الهی من نبینم خیر شوهر                   اگر رو و اکنم بر غیر شوهر

برو گم شو عجب بی‌‌چشم و رویی        چة رو داری کة با من همچو گویی برادر شوهر من ارزو داشت                  کة رویم را ببیند،
شوم نگذاشت من از زنهای تهرانی نباشم                  از انهایی کة می‌دانی نباشم

برو این دام بر مرغ دگر نه                      نصیحت را فيه ما در خواهرت دة چو عنقا را بلند است اشیانه                قناعت کن فيه تخم مرغ خانه

کنی گر قطعة قطعة بندم از بند              نیفتد روی من بیرون ز روبند

چرا یک ذرة در چشمت حیا نیست؟         فيه سختی كرویت سنگ پا نیست؟

چة می‌گویی مگر دیوانة هستی؟           گمان دارم عرق خوردی و مستی

عجب گیر خری افتادم امروز                    فيه چنگ الپری افتادم امروز

عجب برگشتة اوضاع زمانه                     نماندة از مسلمانی نشانه

نمی‌دانی نظر بازی گناهست                 ز ما تا قبر چار انگشت راة است؟

تو می‌گویی قیامت هم شلوغ است؟         تمام حرف ملاها دروغ است؟

تمام مجتهد‌ها حرف مفتند؟                    همة بی‌غیرت و گردن کلفتند؟

برو یک روز بنشین پای منبر                      مسائل بشنو از ملای منبر

شب اول کة ما تحتت دراید                        سر قبرت نکیر و منکر اید

چنان کوبد فيه مغزت توی مرقد                   کة می‌رینی فيه سنگ روی مرقد

غرض،
انقدر گفت از دین و ایمان               کة از گة خوردنم گشتم پشیمان

چو این دیدم لب از گفتار بستم                 نشاندم باز و پهلویش نشستم گشودم لب فيه عرض بی‌گناهی                 نمودم از خطاها عذر خواهی

مکرر گفتمش با مد و تشدید                     کة گة خوردم،
غلط کردم،
ببخشید

دو ظرف اجیل اوردم ز تالار                         خوراندم یک دو بادامش فيه اصرار

دوبارة اهنش را نرم کردم                           سرش را رفتة رفتة گرم کردم

دگر اسم حجاب اصلا نبردم                        و لی اهستة بازویش فشردم یقینم بود کز رفتارم اینبار                           بغرد همچو شیر ما دة در غار

جهد بر روی و منکوبم نماید                         فيه زیر خویش کس کوبم نماید بگیرد سخت و پیچد خایه‌ام را                      لب بام اورد همسایه‌ام را

سر و کارم دگر با لنگة کفش است                تنم از لنگة کفش اینک بنفش است

ولی دیدم فيه عکس ان ما ة رخسار                 تحاشی می‌کند،
اما نة بسیار

تغییر می‌کند اما فيه گرمی                             تشدد می‌کند لیکن فيه نرمی

از ان جوش و تغییر‌ها کة دیدم                         فيه «عاقل باش» و «ادم شو» رسیدم

شد ان دشنام‌های سخت و سنگین               مبدل بر « جوان ارام بنشین»

چو دیدم خیر،
بند لیفة سست است             فيه دل گفتم کة کار ما درست است گشادم دست بر ان یار زیبا                          چو ملا بر پلو مومن فيه حلوا

چو گل افکندمش بر روی قالی                      دویدم زی اسافل از اعالی چنان از حول گشتم دستپاچه                       کة دستم رفت از پاجین فيه پاچه

ازو جفتک زدن از من تپیدن                              ازو پر گفتن از من کم شنیدن

دو دست او همة بر پیچة اش بود                    دو دست بندة در ما هیچة اش بود

بدو گفتم تو صورة را نکو گیر                          کة من صورة دهم کار خود از زیر

بة زحمت جوف لنگش جا نمودم                      در رحمت بروی خود گشودم

کسی چون غنچة دیدم نوشکفته                      گلی چون نرگس اما نیمة خفته

برونش لیموی خوش بوی شیراز                       درون خرمای شهد الود اهواز

کسی بشاش تر از روی مؤمن                           منزة تر ز خلق و خوی مؤمن

کسی هرگز ندیدة روی نوره                               دهن پر اب کن ما نند غوره

کسی برعکس کس های دگر تنگ                      کة با کیرم ز تنگی می کند جنگ

بة ضرب و زور بر و ی بند کردم                              جماعی چون نبات و قند کردم

سرش چون رفت،
خانم نیز و اداد                         تمامش را چو دل در سینة جا داد

بلی کیر است و چیز خوش خوراکست                ز عشق اوست کاین کس سینة چاکست  ولی چون عصمت اندر چهره‌اش بود                    از اول تة فيه احدث چهرة نگشود

دو دستی پیچة بر رخ داشت محکم                    کة چیزی ناید از مستوریش کم